Anoreksja

3 grudnia 2013

Anoreksja (zwana także jadłowstrętem psychicznym) jest zaburzeniem polegającym na celowym głodzeniu się oraz utracie masy ciała. Cierpiąca na nie osoba ogranicza ilości przyjmowanego jedzenia, co w efekcie prowadzi do jej wychudzenia. Anoreksja powoduje wyniszczenie organizmu, pozostawiające często nieodwracalne zmiany.

Zaburzenia odżywiania na tle psychicznym, takie jak anoreksja, dotykają od 2 do 4% osób – znacznie częściej kobiet niż mężczyzn. Często ich podłożem, oprócz zaburzeń osobowości, jest presja społeczna związana z koniecznością utrzymania idealnej sylwetki i niskiej wagi.
Anoreksja zaczyna się zwykle w sposób skryty – od próbowania różnych diet i odchudzania. Na tym etapie nie musi to być jeszcze choroba, więc nikt z bliskich jej nie podejrzewa. Osoba chora zaczyna jednak systematycznie unikać jedzenia. Dochodzi także do ukrywania i wyrzucania jedzenia – tylko po to, by bliscy myśleli, że posiłek został zjedzony. Spotyka się także (podobnie jak w bulimii, czyli nadmiernym obżarstwie) prowokowanie wymiotów bezpośrednio po jedzeniu, zażywanie środków przeczyszczających lub odwadniających, a także systematyczne uprawianie ćwiczeń fizycznych.
Osoby cierpiące z powodu zaburzeń odżywiania się mają zwykle trudności w nawiązywaniu kontaktów z otoczeniem. W ujawnieniu się choroby może odgrywać rolę wiele czynników, takich jak konflikt w rodzinie czy w szkole, zawód miłosny itp.
Według Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-10) anoreksja może występować wtedy, kiedy obecne są wszystkie cztery wymienione niżej objawy (u dzieci – pięć):
• zmniejszenie masy ciała, a u dzieci brak przyrostu wagi,
• spadek wagi spowodowany unikaniem jedzenia, prowokowaniem wymiotów czy przeczyszczaniem,
• postrzeganie siebie jako osoby otyłej i strach przed przytyciem,
• u kobiet – zanik miesiączkowania, u mężczyzn – utrata zainteresowań seksualnych i potencji,
• u dzieci – opóźnienie licznych zjawisk związanych z okresem pokwitania.
Kiedy trzeba reagować?
Jeśli zauważasz u siebie lub u kogoś z bliskich takie objawy, skonsultuj się z lekarzem psychiatrą. Jadłowstręt można leczyć ambulatoryjnie (psychoterapia indywidualna i rodzinna wspierana lekami). W niektórych przypadkach stosuje się leczenie szpitalne. Jest ono konieczne, kiedy:
• nastąpił spadek masy ciała poniżej 30% wagi odpowiedniej dla wieku i wzrostu,
• czynność serca zbliża się do ok. 40 uderzeń na minutę,
• pojawiają się w organizmie zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej (szczególnie wyraźny spadek poziomu potasu w surowicy krwi),
• chorująca osoba stosuje intensywnie środki przeczyszczające i odwadniające,
• pojawiają się cechy zespołu depresyjnego z myślami samobójczymi.
(na podst.: B. Woronowicz, Uzależnienia. Geneza, terapia, powrót do zdrowia,
Media Rodzina – Parpamedia, Warszawa 2009)
Gdzie szukać pomocy?
Znajdź najbliższą placówkę w Małopolsce, w której otrzymasz pomoc i świadczenia wykonywane w ramach ubezpieczenia Narodowego Funduszu Zdrowia
Dowiedz się więcej!
B. Woronowicz, Uzależnienia. Geneza, terapia, powrót do zdrowia, Media Rodzina – Parpamedia, Warszawa 2009

anoreksja

Powrót na stronę główną – Niezależni.info

 

Projekt Niezależni.info – kampania na temat radzenia sobie z uzależnieniami behawioralnymi współfinansowana jest ze środków Funduszu Rozwiązywania Problemów Hazardowych, będących w dyspozycji Ministra Zdrowia.